Adapter

Opis filmu:

Młody chłop – Kaziuk wyjeżdża rankiem do lasu po chrust na opał. Po powrocie zastaje w chałupie istną rewolucję. Przedwcześnie ocielona (co wskazuje na siły nieczyste) krowa, wędrowny dziad, nauczycielka i prelegent z miasta, który w dodatku wytyka jego rodzinie brak higieny, zabobonność i zacofanie. Nawołuje też do organizowania szkoły i budowy linii elektrycznej. Kaziuk niewiele z tego rozumie, ale pozostaje pod wrażeniem. Zwłaszcza apetycznej nauczycielki, która w nocy śni mu się w stroju Ewy…

www.filmpolski.pl

Opisy postaci:

Kaziuk Bartoszewicz – główny bohater filmu. Jest krępym mężczyzną średniego wzrost. Ma około 35-40 lat, ale wygląda na starszego. Ma krótko ścięte, ciemne włosy. W jego owalnej twarzy uwagę zwracają małe, głęboko osadzone oczy, długi, wąski nos, a pod nim pokaźny wąs. Najczęściej jest niedogolony. Kaziuk ubiera się jak typowy chłop – latem chodzi boso, jedynie w lnianych gaciach i cienkiej koszuli. Zimą zakłada znoszony sweter, baranicę bez rękawów i gumofilce. Na głowie ma zwykle starą czapkę uszankę. Często mimowolnie otwiera usta, kiedy z kimś rozmawia lub próbuje nadążyć za tokiem wydarzeń. Jego ruchy są szorstkie i toporne.

Handzia Bartoszewicz – żona Kaziuka, matka trójki dzieci. To korpulentna kobieta z dużym biustem, sporym brzuchu i obfitych biodrach. Ma około 25 lat. Długie, ciemne i proste włosy nosi upięte w kok, który poza domem najczęściej zakrywa chustką. Nosi jasne koszule, spódnice w pasy i fartuchy w drobne wzorki. Od momentu, w którym dowiadujemy się, że Handzia jest w ciąży, jej brzuch staje się jeszcze większy. Jest pogodna i prostolinijna oraz bardzo religijna. Dba o wszystkich i boi się swojego męża.

Nauczycielka Jola – około 25 letnia studentka przysłana do nauczania dzieci. Drobna i zgrabna blondynka o falowanych włosach do ramion, które najczęściej nosi rozpuszczone. Ma symetryczną, ładnie zarysowaną twarz, o dużych oczach w kształcie migdałów. Jej piersi są drobne, ale kształtne, pod nimi odcina się wcięcie w talii. Nosi ołówkowe spódnice do kolan, do nich swetry lub koszule, a na wierzch zakłada surowy, lecz elegancki płaszcz. Na głowie nosi jasny beret z antenką. Uśmiecha się szczerze, ale nieśmiało. Jest oszczędna w słowach i gestach. Chodzi wyprostowana. Niezwykle mocno kontrastuje strojem, figurą i zachowaniem z wiejskimi kobietami.